Kinta, Klawang & Kuarga

Minggu pas saye kua dlm pper KOSMO ari Rabu ker Slase, gitu la. Patutnye cam xde pape kan? Masalahnyer timbul sbb Pak Cik saye nmpk gmbar saye 2, n die bagitau Mak Cik saye. Pastu Mak Cik saye lak gtau Mak saye. N pastu akak saye call, tanye. Saye pown ckp je la btol, saye kua dlm paper.
Tup2 dh jadik isu. Saye nk blik UPM bsok, but my big sis kate blik Slase. Ari Slase my parents akan blik dri Taiping n family kitorg nk mndi sungai n picnic kat Kg Penderas dat day. Anyhow, camner saye nk blik Slase dh ASEAN Convention 2 start ari Slase?
Kat cni la akak saye sound. Dier kate slalu jerk saye buat something over family. Pegi Kinta x bgtau kuarga pown…tup2 kua dlm paper. Saye igt deorg suka la saye kua paper, rupe2 bkn suke jer, trasa pown ader. My sis kate x sdap la Mak tau dri org lain, sdgkn die sndiri pown x taw. Adeh, saye pown jadik bngong…slame nih memang saye admit, kalo nk g somewhere jarang gtaw Mak. Tapi pas blek 2 nnti saye citer la kat Mak. Tapi kali nih lain sbb Mak dgr dari Mak Cik saye 2 la jadik xsdap. (mcm mknn lak bole x sdap kan?)
Saye pown rase saye agak jhat dlm hal nih. Banding ngan ahli kuarga len yg dok asrama, saye la yg paling jrg kontek Mak. Bkn x rindu, tapi bnda nih berlarutan dri Form 1 lagi. Mase Form 1, saye dok kat MRSM Kuala Klawang (sampai skarang, saye benci btol skolah ni). Mase 2, saye sgt rindu Mak saye…tiap kali call jer, saye mesti nangis. Saye dah la kna buli, kna ejek, kena pulau….Cikgu2 lak kutuk blakang…
Tiap kali call Mak, ilang sket penderitaan saye. Tapi pas 2, saye still kna pukul. Maksudnyer, tiap kali call Mak saye, time 2 la saye lari dri reality….ape gunenye? Everytime saye call Mak saye, saye bergantung pade harapan palsu bhwa sumenyer akn berakhir; the pain is not for ever; and so on and so forth. And then saye decide that the harapan is no more. Even Cikgu2 yg sangat saye ‘sayang’ pown xleh tolong saye, apatah lagi Mak saye yg saye just dpt dgr sore dari jarak 120km… so saye decide dat saye should stop calling her dan berdepan dgn reality; face to face. Saya x sanggup call mak saya just 2 learn the fact that she can’t do anything to help me out of the misery.
Itula sbbnyer saye jrg call Mak saye from that moment on. N I learned to hold grudge pada org2 yg put so much pain n bitterness dlm idop saye, including my teachers. (yg deorg janji pade parents saye, ‘Kami akan jaga anak Tuan2 dan Puan2 mcm anak kami sendiri’). Saye x rase Mak saye akan benarkan abang saya utk tumbuk saye or tmpar saya atas nama “pengajaran”. BULLSHIT. Siot btolla deorg 2.
Akhirnye kat cni, bnda 2 dh jadik habit. Mujurla saye ade handphone, bley gak Mak call kalo rindu, atau bile lame x call Mak. Adik-beradik pown slalu kontek. X macm dlu. Skarang tgok la ape dh jadik kat MRSM Kuala Klawang. Bape kali kua paper kes senior blasah junior. Maybe “berkat” doa orang teraniaya mcm saye yg x penah dpt keadilan. Cikgu2 kat situ pown jenis menyimpan rahsia demi menjaga status. Btolla org Melayu ckp, “bangkai gajah x bley nyorok bwah daun” Len kali nyorok la bawah kontena ker, bwh traktor ke…
Saye bkn nk kutuk tmpat saye mnuntut ilmu, tpi ada kalanye bnda yg baik x smstinyer baik, n bnda yg bruk x smstinyer buruk…. Hati yg baik 2 lagi ssah nk carik (ade kaitan ker?xpe la, balun jer….)
Sekian sajer…smoga anda diberkati Allah sehingga kita bertemu lagi ….